Wiersz z tomiku Darii Danuty Lisieckiej „Teatr moich wierszy” (1999)

Daria Danuta Lisiecka

***

to ważne gdzie ustawić stół

to ważne gdzie postawić dom

niechaj nad moim domem

nigdy nie krąży

helikopter obłędu

niech mnie Lohengrin

nie mija

jak śpieszny przechodzień

a ranek każdy

niech mnie budzi

gotową do drogi

i abym zawsze stół miała

pisaniu przychylny

i abym zawsze czas miała

dla tego chłopaka

który teraz odlicza

ostatnie pieniądze

i wyrywa się

by uciec

od samego siebie

dla dziewczyny

która z powodu

miłości zranionej

osuwa się

coraz głębiej

dla dziecka

które biegnie do mnie

ścieżką pośród liści

niosąc przed sobą piłkę

z kolorami tęczy

daruj

nigdy nie będę

wystarczająco nabożna

nie palę przeto świec tobie

i nie czuwam z kadzidłem

u twoich obrazów

doświadczam ciebie

idą

stąpając wśród trawy

patrząc w oczy przyjaciół

oczekując listu

niechaj nad twoim domem

nigdy nie krąży helikopter obłędu

to ważne abyś wiedział

gdzie ustawić stół

to ważne żebyś wiedział

gdzie swój dom postawić

niech cię Lohengrin nie mija

jak śpieszny przechodzień

a dzień niech cię budzi

gotowym do drogi

są tacy

dla których droga

jest metaforą losu

tylko

są tacy

którym droga

jest rzeczywiście dana

że jestem z tych drugich

już się nie buntuję